Ayrılık, danışanlarımın kendilerini başarısız hissettikleri nokta olmuştur. Kötü giden bir ilişki de olsa, mutsuz bir evlilik de olsa hatta bitirme kararı kendilerine ait de olsa orada filizlenen duygu hep başarısızlık..
Ayrılık aslında bir yoldur. Yas sürecini deneyimlediğimiz, sınırlarımızı revize ettiğimiz, kendimizi, kimliğimizi yeniden inşa edebildiğimiz, edebileceğimiz bir yoldur. Peki neden bu başarısızlık hissi var?
Çünkü kültürel olarak aktarılan, içselleştirdiğimiz şey bu, ne olursa olsun sürdürmek, pes etmemek, bırakmamak, mutsuz olsan da devam etmek, hatta doğrusunun bu olmadığını bile bile devam etmek..
Ayrılık bir bitiştir evet ama aynı zamanda başlangıçtır. Sağlıklı bir başlangıç yapabilmek içinse bitene veda etmek, yasını tutmak gerekir. Bu dönemde hissedilen her duygu önemli ve işlevseldir. O sebeple duygularımızdan kaçmamalıyız, herşey normalmiş gibi hayatımıza devam edemeyiz, acı çekmekten kaçmak, üzülmekten kaçmak sadece yasın ve vedanın daha uzun ve sancılı olmasına sebep olur. Öfkeye, hüzüne, hayal kırıklığına, özleme kucak açmalısınız. Kin gütmeniz de arzu duymanız da, özlemeniz de çok doğal ve normal. Bu duygular arasında doğrusal giden sıralı olan bir durum söz konusu değil. Herkes yası kendine özel yaşar çünkü.
Yas tutmak, acıyı deneyimlemek tekrar bağlanabilmek, sevebilmek, bütün olabilmek ve kendimizi geliştirmek için gerekli bir süreçtir. Önemli olan biten ilişkinin bize kendimizle, sevme şeklimizle, bağlanma stilimizle ilgili neler öğrettiğidir. Bunun cevabı için de doğru soruyu sormak gerekiyor. Bu acı benim için neye hizmet ediyor? Kendimle ilgili neyi değiştirmem, geliştirmem için bana kapı aralıyor? Bu sorular yas sürecini sağlıklı atlatmanız ve atlattıktan sonra daha sağlıklı başlangıçlar yapabilmenize olanak tanıyacaktır.
Peki Bu Yas Sürecini Sağlıklı Atlabilmek İçin Neler Yapabiliriz ?
En en en önemli cevap şudur acı çekmeniz bu sürecin bir parçası ve bundan kaçmayın acının bir işlevi vardır. İkinci ise acele etmemek. Seanslarda en çok karşılaştığımız durum şimdi olsun, hemen olsun hemen bitsin hemen hemen hemen. Bunlar acı çekmeyi tolere edememek ile ilgilidir. Yaranızın kabuk bağlaması için zaman gerekir unutmayın.
Ayrıldıktan sonra zihin aynı senaryoları tekrar gündeme alır ve neler farklı olabilirdi siz bunları düşmeye başlarsınız. Kendinizi yada onu suçlamanız üzerine gelişen bu durumda istemsizce bunlar farklı olsaydı biz birlikte olabilirdik yanılsaması içinde buluruz kendimizi. Tüm bunları denediniz aslında sadece emin olmak istiyorsunuz ve evet iletişime geçme isteğiniz tam da abu yüzden. İlk kural; iletişime geçmemelisiniz. Bu durum sadece birbiniz için açtığınız yaraları büyütecek. Arkadaş kalmaya yani yine iletişimde halinde olmaya çalışmayın. Bu bitirmemek için aranan bir bahanedir sadece. Yani ilk kuralımız uzak durmak.
İkinci kuralımız ise karar vermek. Çift olmaktan yalnızlığa döndüğünüz bu süreç, acı verici de olsa kendinize ve ilişkiye olan saygınızı kaybetmemek için karar verip buna saygı duymalısınız. Çok sık ayrılıp barışan, ilişki boyunca gelgitleri çok yaşayan çiftlerin en çok zorlandıkları adım burası oluyor genelde. İlişki içindeyken belirlemede zorlanıp başarısız oldukları sınırları, ayrılıklıkta da belirlemekte de zorlanıyorlar. Çift olmaktan bireyselliğe geçişte özlenen çok şey vardır, onun başkasıyla olduğu düşüncesine dayanamama, vazgeçilmenin acısı, gece yalnız uyumama isteği, cinsel arzular, yani tekrar denemek için bir çok bahane vardır ve tuzak. Karar vermek ve saygı duymak tam olarak bu tuzaklara düşmenizi engelleyecek olandır. Büyümek, gelişmek ve kendinizi keşfetmek için kendinize saygı duyun.
Bu süreci kendinize dönmeye adarsanız eğer buradan sağ çıkacaksınız. Özkaynaklarınızı keşfetmeye çalışın, Kendinizi inceleyin, bol bol yazın. Ne oldu da kötü hissettim, ne düşündüm, onu hatırlatan durum neydi, ben bu duyguyu nereden tanıyorum bu sorulara cevap arayın. Düşüncelerinizi kaydedin. Yazarken özgürce yazın. Unutmayın insan zihni kaybettiklerine yönelik iyi anıları hatırlatır ama ilişkiyi bitiren defalarca tekrar eden olumsuz döngülerdi. Bunları da yazın. Bu ayrılığın boşuna yaşanmadığını kendinize hatırlatmak için yazın. Günün hangi saati daha yalnız hissettiğinizi not alın. Sonrasında ne gibi önlemler alacağınıza yönelik çözüm planı yapın. Geleceğe yönelik planlar yapın ve yine aynı soruyu sorun kendinize ben bu ilişkiden ne öğrendim? Kendimle ilgili neyi keşfettim? İlişkiden beklentilerim neler, karşı tarafa neleri verebilirim?
Başarısızlık ve yenilmişlik hissi doğurur ayrılık. Bu duyguyu farklı bir şeye çevirmeniz gerekir bunun için yazabilirsiniz, resim çizebilirsiniz, heykel yapabilirsiniz, spor yapabilirsiniz ama bu duyguyu dönüştürmeli ve dışsallaştırmalısınız.
Birliktelik içinde iken güzel yönleriniz ortaya çıkmamış olabilir bu sizin kötü olduğunuz anlamına gelmez. Bazen de güzel yönlerimiz ortaya çıksa da yeterli olmaz unutmayın ortaya çıkmak için başka bir hikayeyi bekliyorlar sadece. O yüzden bu ilişkideki halinizi de karşı tarafı da affedin. Affedin ki acıyı öfkeyi kabullenip neden bunları yaşadığınızı analiz edebilin. Kendinize her gün biraz daha yaklaşın ki geleceği yaratabilin.
Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır, tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.