Bir erkek çocuğun en değerli hayat periyodu kuşkusuz 2-6 yaş aralığıdır. Bu aralıkta cinsel kimlik tam olarak netleşir. Bu periyotta anne babanın bilerek yahut bilmeyerek yapacağı birtakım kusurlar o çocuğun tüm hayatını geri dönüşü olmayacak biçimde etkileyebilmektedir. Bir çocuk doğduğunda benlik şuuru yoktur. Yalnızca ona bakım veren “Anne” vardır. Yani ben yoktur yalnızca ve yalnızca “O” vardır. Bir müddet sonra bebek kendi varlığının farkına varır. “Ben ve Annem” fikri yerleşir. 2 yaşından sonra ise erkek çocuklarında iç güdüsel olarak bir erkeklik şuuru belirmeye başlar. İşte bu periyotta anne, erkek çocuğunun kendi ile olan içgüdüsel bağlarını sağlıklı biçimde koparabilmesi için ona yardımcı olması çok kıymetlidir. Annenin “oğlum sen bir erkeksin ve artık erkeklerin dünyasına aitsin ” bildirisini vermesi gerekir. Böylesi bir bildiri o erkeğe yürek verir. Babanın da “evlat sen bizden birisin ve erkek dünyasına gel bakalım” diyerek onun elinden tutması gerekir. Bu noktalarda yapılacak yanılgılar erkek çocuklarında cinsel kimlik karmaşası yaşamasına sebep olabilmektedir. Anne bilerek yahut bilmeyerek erkek çocuğunun kendi ile olan bağını koparmasına müsaade vermeyebilir. Baba da bilerek yahut bilmeyerek erkek çocuğunu kendine yaklaşmasına mahzur olabilir. Bu durumda erkek çocuk tabiri caizse arafta kalır. İç güdüsel olarak erkek tarafına geçmek istemektedir lakin kâfi hamaseti kendinde bulamaz. Ve cinsel kimlik karmaşası şuur altında başgösterir. Çekinik kaldıkça o erkeğin heteroseksüel dünyaya kabulü de bir türlü gerçekleşmez. Bu olmadıkça da kendinde eksikliğini duyduyu şeye karşı vakitle hayranlık beslemeye başlar. Mevzuyu biraz daha açacak olursak..
Daha açık bir söz ile anneler bir erkek çocuk doğurur, babaları ise o çocuğu erkek yapar. Erkek olmak sanıldığı kadar kolay bir süreç değildir ve resen gerçekleşmez. Kız çocukların anne ile özdeşim kurması çok daha kolay iken erkek olmak çok kuvvetli bir seyahattir. Bu seyahati asla tek başına tamamlayamazlar. Erkek çocuklar mutlak desteklenmeye gereksinim duyarlar. Kuşkusuz bu cinsel kimlik arayışında meskendeki anne baba rollerinin ehemmiyeti de çok büyüktür. Sağlıklı olmayan aile içi bağlantı kanalları erkek çocuklarının baş karışıklığını daha da bir arttırabilir. Şayet bir anne baba oğlunun heteroseksüel bir yaşantı sürmesini istiyorsa bu bahiste biraz emek sarfetmesi gerekmektedir. Bilhassa babalarda biraz daha fazla vazife düşer. Zira bir çocuğun baba ile olan sıcak yakınlığı o çocuk için heteroseksüel dünyayı daha bir cazip hale getirir. Değilse çocuğun başlangıçta annesi ile birlikte bulunduğu pozisyon risklerden uzak, rekabetsiz bir ortam olarak zati gereğince inançlı bir limandır.
Bu noktalarda anneye fazla yakınlık ve babanın da uzak duruşu bir erkek çocuk için karmarış bir ruh hali yaratır. Annenin oğluna çok şefkati ve yakınlığı bazen kocası ile duygusal kopukluğunun da bir işaretidir. Bu türlü anneler kocadan bulamadığı sevgi açlığını şuur dışı biçimde oğlundan almak isteyebilir. Lakin bu durum erkek çocuğunun heteroseksüel dünyaya geçini hayli zorlaştırır. Belirttiğim üzere bu dünyaya geçiş esasen bir erkek çocuk için son derece kaygılı ve zordur. Annenin oğluna yapışıp kalması ise bu geçişi imkansız hale getirebilir. Çocuğun gözünde babanın poziyonu burada daha da bir karmaşıktır. Zira baba tıpkı vakitte anne için rekabet edilen konuttaki büyük güçtür. Çocuğun en çok istediği şey birebir vakitte en çok korktuğu şeydir bir bakıma. İç güdüsel olarak erkek dünyasına geçmek isteyen çocuğun evvel anneden vazgeçmesi gerekir. Babanın rehberliği sıcaklığı ilgisi olmadan bu kopuşun olması mümkün olamayabilir.
Babanın oğluna karşı takınacağı negatif tavır örnekleri;
1- Baba oğluna karşı çok ilgisizdir, soğuk ve aralıklıdır. Baba oğlu ve öteki çocukları ile hiçbir şey paylaşmaz. Nadiren onlara sarılır kucaklar ve sever. Dolayısı ile erkek çocuk heteroseksüel dünya ile bağlantıya geçmekte hayli zorlanır.
2- Baba oğluna karşı gaddar bir profil çizer. Daima onu aşağılar. Silik şahsî bir profile sahip birtakım babalar! kendi ezikliğinin hıncını öz oğlundan çıkarmaya kalkarlar. Bir nevi savunmasız oğlunu ezerek kendi erkekliklerini de tatmin eder. Dolayısı ile çocuk babasından uzaklaşır ve heteroseksüel dünyaya geçmek istemez.
3- Baba narsist bir yapıdadır. Yanılgıyı eksikliği kendinde asla görmez. Çocuğunun birtakım kusurlu davranışlarını da görmezden gelir; çocukla ortasına ara koymaya başlar. Bilhassa diğer bir oğlu varsa ona daha yakın dururken öteki oğlunu ihmal eder ve onun bakımını büsbütün annesine devreder. Baba oğluna makûs davranmasa bile bu soğuk tavır o çocuğun kalbini çok kırabilir. Babasının ona el uzatmadığını düşünür.
Annenin oğluna karşı takınacağı negatif tavır örnekleri;
1-Anne duygusal açlığını oğlu ile karşılayabilmek için onun kendi ile olan bağının kopmasına mani olabilir. Çoka kaçan şefkatli sözel ve davranışsal tavırlar ile oğlunu kendine sıkı sıkıya bağlayabilir. Hatta kocası ile çözümleyemediği problemler için duygusal ve ruhsal rahatlama için oğluna sarılır.
2-Annenin erkekler ve bilhassa kocası (oğlunun babası) hakkında oğluna çok negatif bir imaj çizmesi (kötülemesi, aşağılaması) oğlunun erkek dünyasından soğumasına, uzaklaşmasına neden olabilir.
3- Çok nadiren birtakım anneler bilinçsizce oğullarının erkeksiliğini sabote etmeye çalışır. Adeta onun (kendisi erkek olmadığı için) erkeksi istikametini kıskanır. Annenin kendi içinde çözümleyemediği cinsel kimlik karmaşasına ne yazık ki oğlunu da dahil eder.
6-12 yaş ortası erkek çocuklar olağan gelişimde kızlardan nefret ederler ve yalnız erkek çocukları ile oynarlar. Bu kızlar için de geçerlidir ve gerçek olan budur. Bu cinsiyet özdeşiminin doğal bir kesimidir ve cinsel kimliğin pekişmesine fayda. Bu safhada yavaş yavaş karşı cins ise daha gizemli bir hale gelir ve erotik çekimin temelleri atılmaya başlar. Cinsel kimlik karmaşası yaşayan çocuklar genel olarak “mutsuz depresif” çocuklardır. Öbür erkek çocuklar tarafından alaya alınacağını düşünüp onların içine karışmazlar. Spor ve rekabet gerektiren hiçbir oyuna katılmazlar. Kızlar dışında kolay kolay arkadaş edinmezler. Konuta ve hatta bir mühlet sonra odaya kendilerini kapatırlar. Sık sık ağlama krizleri geçiriler.Zamanla bir hayal dünyası içinde bir başına yaşayan, arkadaş edinemeyen ve öteki erkek çocukları ise yarı kaygı yarı hayranlıkla izleyen yalnızca annesi ile irtibat kuran bir çocuk olurlar. Baba yetersizliği nedeniyle erkek dünyasına bir türlü geçiş yapamayan ve öbür erkek çocuklarla özdeşim kurma hamaseti olmayan bu çocuklar için gizem vakitle kendi hem cinsleri için belirir. Uzaktan hayranlıkla izlediği dünya ergenlikte romatik bir çekime dönüşmesi ise kaçınılmazdır. Pekala sizler ebebeyn olarak tüm bunların olağan olduğunu düşünebilir misiniz?
Cinsel kimlik karmaşası yaşayan erkek çocukların hepsinin ortak özelliği nazenin kırılgan ürkek utangaç bir mizaca sahip olmalarıdır. Aslında bunlar bir o kadar da zeki çocuklardır. Bilhassa bedensel ziyan görmekten incinmekten çok çok ürkerler. Bu yüzden fiziki zorlayıcı aktivitelerden daima uzak dururlar. Meskene ve annelerine çok bağlı oldukları için onlara mesken işlerinde çok yardımcı olan çocuklardır. Tabiri caizse annelerinin biricik kuzuları olurlar. Çocuğunun narin yapısı annenin daima onu müdafaası kollamasını gerektirir. Böylece anne oğul ortasındaki tutkulu bağ daha da kökleşir. Anne oğluna hiç kıyamaz, öbür tehditkar! gördüğü erkek çocuklardan da uzak meblağ. Çocuğun bu nazik yapısı elbette doğuştan gelen bir özelliktir. Bu mizaç elbette kimseyi homoseksüel yapmaz fakat daha yatkın hale getirebilir. Motamot obezitede olduğu üzere genler bizleri birşeylere yatkın hale getirir lakin bizi bir şey olmaya zorlamazlar. Obez olunup olunmayacağı, büsbütün ailelerin çocuklarına kazandırdığı beslenme alışkanlığı ile alakalı bir durumdur.
Tüm bu davranış modelleri ve etraf şartları erkek çocuklarında savunmacı bir kaçınma davranışına yol açar. Erkeklerin dünyası aslında çok zordur, girişkenlik rekabet , bazen güç gösterisi gerektirir. O vakit birtakım erkek çocuklar “ben aslında erkek değilim ki” ya da “babam beni istemiyorsa ben de onu istemiyorum” diye düşünmeye başlar. Kopuk bir baba, çok kuşatıcı bir anne ve mizaç olarak hassas bir erkek çocuk. İşte bu üçlü aile dinamiği o cocuğun cinsel kimlik karmaşası yaşaması için en ülkü ortam demektir. Bu ortamda çabalamak çok yorucudur, mağlubiyetler ise ziyadesiyle acı verir. Bir mühlet sonra kendine itimadı olmayan o çocuk vazgeçecektir. Bir çocuğun vazgeçişi o çocuğun seçimi olarak ya da doğuştan genetik bir özelliği olarak asla kıymetlendirmek asla gerçek olmaz. Zira tüm süreci anne babanın sorumluluğu ya da sorumsuzluğu belirlemektedir.
