Kekemelik – Kekemelik Hakkında

• Korku ve endişe kekemeliğe sebep olmaz. Kekemelik davranışı bireyde kaygı yaratabilir.

• Kekemeliği olan birini taklit etmek kişinin kekeme olmasına yol açmaz.

• Kekemelik ile zekâ arasında bir ilişki yoktur.

• Yetişkin kekemeliği terapi ile tamamen geçmeyebilir, kişi kekemeliği kontrol altında tutmayı ve yönetmeyi öğrenir.

ÇOCUĞUM KEKELİYOR NE YAPMALIYIM?

KEKEMELİĞİN GELİŞMESİNE NEDEN OLAN FAKTÖRLER

• Doğuştan akıcılık bozukluğuna yatkın olan çocuklar (Ailede olması)

• Dil edinimi sırasında ya da diğer gelişimsel akıcılık bozuklarında acelecilikte oluşan hafif kekemelik

• Çevresel akıcılık bozukluğu, konuşmayı kritize etme ya da stres yaratan olay nedeniyle başlayan akıcılık bozukluğunun kronik kekemeliğe dönüşmesi

• Kekemelikten dolayı tekrarlanan hayal kırıklığı ve utanmanın iletişim hakkında yol açtığı olumsuz hisler ve tutumlar.

ÇOCUKLUK ÇAĞINDA KULLANILAN KEKEMELİK YAKLAŞIMLARI

Kekemeliğe sahip 2.5-7 yaş aralığındaki çocuklar için kullanılan, direkt olarak akıcılık biçimlendirme stratejilerinin yer aldığı terapi metotlarından biridir. Sadece kekemeliğe odaklanmayan, çocuğun duygu ve tutumları ile de ilgilenen bir terapi yöntemidir. Terapi sürecinin ilerleyişine bağlı olarak, aile danışmanlığı, çevredeki değişkenlerin düzenlenmesi ve modifikasyon stratejilerinin de eklenerek revize edilmesini içermektedir.

(Fun with fluency: Direct therapy with the young child P. Walton, M Wallace – 1998)

Palin; 7 yaşa kadar, kekemeliğe sahip çocuklarda kullanılan aile odaklı dolaylı terapi yöntemlerinden biridir. Palin’in temel odağı ebeveynlerin kekemeliğe dair bilgi ve farkındalıklarını arttırıp anksiyete seviyesini düşürmek, çocuğun beceri profilini çıkartmak ve ihtiyaca yönelik stratejiler ile çevresel düzenlemelerde bulunarak çocuğun doğal akıcılığını desteklemektir. Öğretici olmaktan ziyade farkındalık kazandıran ve ebeveynlerden gelen video geri bildirimi sistemi ile diğer ebeveyn-çocuk etkileşimini ele alan yaklaşımlardan farklıdır.

(Millard, S. K., Zebrowski, P., S Kelman, E. (2018). Palin ebeveyn-çocuk etkileşimi terapisi: Büyük resim. Amerikan konuşma-dil patoloji dergisi, 27(35), 1211-1223.)

4-6 yaş aralığında kekemeliğe sahip çocuklarda uygulanan direkt terapi yöntemlerinden biridir. Öz kekemelik davranışlarının yoğun olduğu, kekemelikten psikolojik olarak etkilenildiği, ikincil davranışların eşlik ettiği özellikle dil gelişimi çok önde olan çocuklarda kullanılan bir terapi yöntemidir. Sırasıyla 4 aşaması bulunmaktadır; Duyarsızlaşma, Tanımlama, Modifikasyon, Genelleme. Asıl amaç gerçek kekeleme anında zorlanmayı durdurup kekemelik şeklini değiştirmektir. 

(*Onslow, M. S Packman, A. (1999). Erken kekemelikten tedavi iyileşmesi ve kendiliğinden iyileşme: Veri toplama ve yorumlamada tutarlı yöntemlere duyulan ihtiyaç. Konuşma, Dil ve İşitme Araştırmaları Dergisi, 42, 398-401. **Reardon, N., Yaruss, JS. Kekeleyen Okul Öncesi Çocuklarla Ne Yapıyoruz? ASHA Kongresinde Bildiri. Şikago, Kasım 2003)

Lidcombe, okul öncesi dönemde 6 yaşından küçük kekemeliğe sahip çocuklar için uygulanan davranışsal yaklaşımlı direkt bir terapi yöntemidir. Klinisyenin haftalık aileye rehberlik ettiği, günlük hayatta ebeveynler tarafından sürdürülen bir terapi yöntemidir. Lidcombe, çocuğun takılmadan akıcı bir şekilde konuşmasını hedeflemektedir. Akıcı konuşmanın pozitif geri dönüşler ile pekiştirilmesi üzerinden ilerlenir. 

(Harris, Vanessa ve ark. “Lidcombe Programının erken kekemelik üzerindeki etkisinin deneysel bir araştırması.” Akıcılık bozuklukları dergisi 27.3 (2002): 203-214.)

Akıcılık şekillendirme terapi yaklaşımı, kekemeliği olan bireylerde konuşmayı arttırıp kekemelik davranışlarını kaldırmayı hedefleyen doğrudan bir terapi yöntemidir. Yalnızca takılmaları değil, kişinin öğrendiği motor kontrol ile bütün konuşmayı şekillendirip daha akıcı konuşmasını sağlamaktadır. Farklı konuşmayı şekillendirme tekniklerinin kullanılması ile hiyerarşik olarak ilerleyen danışanın yoğun dikkat ve gayretini gerektiren bir terapi yöntemidir. 

(Prins, David ve Roger J. Ingham. “Kanıta dayalı tedavi ve kekemelik-tarihsel bakış açısı.” (2009). Blomgren, Michael ve ark. Yoğun kekemelik modifikasyonu terapi.’ (2005).)