Prostat kanseri görülme sıklığı coğrafik bölgelere nazaran değişkenlik göstermekle birlikte tüm dünyada 5. sıklıkta görülen kanserdir. Yaş artıkça görülme sıklığı da artmaktadır. 70 yaş üstü erkeklerde en sık görülen kanser tipidir. Prostat kanserinin gelişmesinden ailesel, genetik ve çevresel faktörler sorumlu tutulmaktadır. Birinci derecede akrabasında prostat kanseri hastası olan şahıslarda risk izafi olarak yükselmiştir. Prostat kanserine Retinablastom1, C-myc, c-ERBB ve Bcl-2 üzere genlerin de rol oynadığı gösterilmiştir. Bu genlere yönelik tedavilerin gelecekte hastalığın seyrine taraf vereceği düşünülmektedir. Sigara kullanımı, yağlı diyet ve obezite prostat kanseri ile bağı bulunan çevresel faktörlerdendir. E vitamini, selenyum, likopen içeren besinler (domates ve kırmızı renkli meyveler), saw palmetto içeren destek edici besinlerin prostat kanseri riskini azaltıcı tesiri olduğunu gösteren kimi çalışmalar mevcut olsa dahi kesin deliller yoktur.
Prostat kanseri hastalarına mahsus tipik bir belirti yoktur. Hastalık birden fazla vakit belirti vermez. Bazen idrar yapmada zorlanma, kesik idrar yapma üzere, sık idrara çıkma üzere uygun huylu prostat büyümesi (BPH) gibisi şikayetler olabilir. İlerlemiş hastalıkta birinci bulgulara yaygın kemik ağrıları ve halsizlik üzere şikayetler görülebilir. Günümüzde prostat biyopsisi transrektal ultrasonografi yahut MR eşliğinde 10-12 kordan yapılabilmektedir. Prostat kanseri tanısı konulduktan sonra MR, Bilgisayarlı Tomografi, Kemik Sintigrafisi ve PSMA PET ile evreleme yapılmadır. Yanlışsız tedavi için hakikat evreleme gerekmektedir. Prostat kanseri esas; lokal (prostata sınırlı), lokal ileri (prostatı aşmış ve/veya lenf nodlarına ulaşmış), metastatik (diğer organlara sıçramış) evre olarak 3 evrede kıymetlendirilmektedir. Prostat kanseri hastaları ürolog, radyasyon onkolog ve medikal onkolog tarafından multidisipliner olarak tedavi ve takip edilmesi gereken hastalardır.
1 dakika okuma süresi
