Geçtiğimiz aylarda sonuçları yayınlanan bilimsel bir araştırmaya nazaran tertipli cinsel ilginin prostat kanserine yakalanma riskini azalttığı tarafında güçlü ispatlar elde edildi. Araştırma kapsamında 1992-2010 yılları ortasında 31.925 erkek takip edildi ve 18 yıllık takip sonrasında 3839 şahısta prostat kanseri saptandı. Araştırma sonucuna nazaran prostat kanserine yakalanma riskinin aylık cinsel bağlantı sayısı 8-12 ortasında ise %10; 13-21 ortasında ise %20 oranında azaldığı tespit edildi.
Prostat kanserinde en değerli etken genetik yatkınlık!
Etnik köken ve aile öyküsü üzere kalıtımsal nedenlerin prostat kanserine yakalanma riskini arttırdığı pek çok bilimsel araştırma ile desteklenmiştir. Yapılan araştırmalarda ailede prostat kanserine yakalanan kişi sayısının ve yakınlık derecesinin; bu şahısların prostat kanserine 55 yaşından daha erken yakalanmasının prostat kanserine yakalanma riskini tıpkı oranda arttırdığı tespit edilmiştir.
Prostat kanseri iki farklı halde karşımıza çıkar!
Gizli form şikayete neden olmaz, 50 yaş üzerinde %30-40, 80 yaş üzerinde ise %60-70 oranında karşımıza çıkar ve çoğunlukla otopsi sonuçlarında tespit edilir. Şikayetlere neden olan klinik form ise %15 oranında karşımıza çıkar. Kimi moleküler ektiler ile birtakım saklı formların ilerleme gösterdiği ve klinik forma dönüştüğü düşünülmektedir.
Çevresel etkenler prostat kanseri ilerleme riskini etkiler!
Kalıtımsal nedenlerin prostat kanserinin ortaya çıkmasında değerli tesirleri olmakla birlikte çevresel etkenlerin hastalığın ilerlemesi üzerine tesirli olduğu bilinmektedir. Beslenme biçimi, cinsel alışkanlıklar, alkol tüketimi, cinsel yolla bulaşan hastalıklar ve bunlara bağlı kronik prostat enflamasyonu prostat kanserine yakalanma riskini bir halde etkilemektedir. Prostat kanserinde beslenmenin rolü tartışmalı olsa da hayvansal besinlerden güçlü beslenenlerde, zerzevat ve meyveden yoksul beslenenlerde prostat kanserinin daha sık görüldüğü bilinmektedir. D vitamininin prostat kanserli hücrelerin çoğalmasını engellediği ileri sürülmektedir.
Oksidatif hasar kanser gelişiminde kıymetli yer tutar!
Vücuda alınan besinlerin oksijen kullanarak güce dönüşümü esnasında oluşan ve hür radikaller olarak bilinen metabolik yan eserler hücrelere saldırarak DNA hasarı oluştururlar. Antioksidanlar ise bu özgür radikalleri etkisiz hale getirirler. Hür radikal düzeyi antioksidan düzeyinden yüksek ise hücre DNA’sında hasar meydana gelir. Bu hasar vakitle kanser gelişimini tetikleyebilir.
Düzenli cinsel alaka prostatı temizler!
Prostat kanseri riskini arttırdığı düşünülen nedenlerden birisi de prostat içinde kanser gelişme ihtimalini arttıran kimyasalların birikmesidir. Nizamlı cinsel alaka ile prostat kanseri riskini arttıran bu kanserojen kimyasallar dışarı atılırlar ve oksidatif hasar ihtimali azalır.
Bu araştırmada aylık cinsel bağlantı 13-21 ortasında olan şahısların daha yüksek kalorili beslenme, daha çok alkol tüketme, cinsel yolla bulaşan hastalık hikayesi üzere prostat kanseri riskini arttıran dış etkenlere daha çok maruz kalan şahıslar olmasına karşın prostat kanserine yakalanma riskinin daha düşük saptanması bu tesir ile açıklanabilir.