- Testis Tümörleri
Genellikle ender görülen kanserlerden sayılmakla birlikte 15-35 yaş ortası erkeklerde en sık görülen organ kanseridir. Amerikan Kanser Derneği datalarına nazaran nüfusu 320 milyon olan ABD’de 2016’da görülen olay sayısı yaklaşık 9000 kadardır. Nedeni hakkında elimizde kesin bir bilgi yoktur. Testis kanserli hastaların büyük çoğunluğunda bir kromozom anormalliği (12. kromozomun kısa kolunda izokromozom-i12p) vardır ve testisin embriyolojik gelişimi esnasında bir gelişim kusuruna maruz kalmasının daha sonra tümör gelişmesine neden olduğu varsayılır. Birebir aile içinde görülme riski artmıştır. Yani babada varsa erkek çocuklarında ya da bir erkek kardeşinde testis kanseri olanlarda görülme riski olağan toplumdan 8-10 kat daha yüksektir. İnmemiş testis hikayesi olanlarda da misal bir risk artışı bulunmaktadır.
- Belirtiler- Bulgular ve Teşhis
Genç erkeklerde testisler üzerinde elen gelen sertlik, düzensizlik ya da bir testisin toptan büyümesi en sık karşılaştığımız başlangıç biçimidir. Ekseriyetle ağrı yoktur ya da künt vasıflı hafif bir ağrı vardır.
Teşhiste birinci kullanılan araç ultrasonografidir (US). Ayrıyeten testisdeki tümör dokusundan salınabilecek kimi hususlar kan testleri ile ölçülür ve bu test sonuçları şayet yüksek olarak bulunursa, malign olan testis tümörleri için tedavi sonrası takip kriteri olarak da kullanılır( AFP ve bHCG- testis tümör belirteçleri ).
Testiste kitle lezyonunun US ile tanım edilmesinden sonra karın içinde lenf sistemine yayılım riski nedeni ile üst-alt karın bilgisayarlı tomografisi çekilir. Ayrıyeten tekrar yayılım riski açısından akciğer sineması alınır ve bunlar aracılığı ile kanserin evresi belirlenir.
Testisteki kitlenin tümör olduğu konusunda kuşku bulunan ya da bedende diğer yerlerde de kanser varken onlardan testise yayılım kuşkusu bulunan ender durumlarda biyopsi yapılabilir, bunlar dışında biyopsi yapılması önerilmez.
- Tedavi
Hem teşhisin nihaileştirilmesi hem de tedavini birinci adımı olarak birinci yapılması gereken hastalıklı testisin kordonu ile birlikte büsbütün çıkarılmasıdır (radikal orşiektomi). Birden fazla hastada bu teşebbüs kâfi tedavi olmaktadır.
Ancak yayılım riski bulunan hastalarımız için patoloji raporundan elde edilecek kanser hücre tipi, kanda ölçülen tümör belirteçlerinin düzeyi, karın tomografisi ve akciğer grafisinin bulguları ışığında ek tedaviler önerilebilir. Bunlara nazaran hiçbir ek tedaviye gerek duyulmaksızın yalnızca takip, karın içi lenf düğümlerini hedefleyen radyoterapi ya da bir ya da bir kaç kürlük kemoterapi verilebilir. Tedavinin başlangıcında ya da takipte rastgele bir evrede karın içi lenf düğümlerinin çıkarılması da gündeme gelebilir.
